عوامل آسیب‌پذیری اختلال اضطراب فراگیر بر اساس مدل آسیب‌پذیری سه‌گانه

سابقه و هدف: مدل آسیب‌‌پذیری سه‌گانه بر تعامل سه نوع آسیب‌پذیری در شکل‌گیری و ماندگاری اختلالات هیجانی تاکید دارد. برخلاف برجستگی این مدل، پژوهش کافی برای ارزیابی اعتبار تجربی آن، انجام نشده است.  هدف از پژوهش حاضر ارزیابی عوامل آسیب‌پذیری اختلال اضطراب فراگیر بر اساس مدل آسیب‌پذیری سه گانه بود. مواد و روش‌ها: : برای این منظور 320 نفر از دانشجویان دانشگاه تبریز با استفاده از نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب شده و به سیاهه شخصیتی NEO-FFI، پرسش‌نامه کنترل اضطراب تجدید نظر شده، مقیاس عدم تحمل بلاتکلیفی و نسخه چهارم پرسش‌نامه اختلال اضطراب فراگیر پاسخ دادند. تحلیل داده‌ها با استفاده از مدل‌یابی معادلات ساختاری انجام شد. یافته‌ها: ارزیابی مدل فرضی پژوهش با استفاده از شاخص‌های برازندگی نشان داد که مدل فرضی با مدل اندازه‌گیری برازش دارد. نتایج نشان داد که روان‌رنجورخویی و برون‌گرایی با واسطه‌گری فقدان کنترل ادراک‌شده و عدم تحمل بلاتکلیفی بر روی اختلال اضطراب فراگیر اثر معنی‌داری دارند. علاوه بر این، مدل فرضی نسبت به مدل‌های جایگزین از برازش بهتری برخوردار بود. نتیجه‌گیری: یافته‌های این پژوهش در کنار حمایت از مدل آسیب‌‌پذیری سه‌گانه برای اختلال اضطراب فراگیر، چهارچوب مناسبی برای سبب‌شناسی این اختلال ارائه می‌دهد